luc

Dakwerken Hendrickx combineert decennialange ervaring met een frisse, dynamische aanpak.
Enkele jaren geleden gaf oprichter Vic Hendrickx na meer dan dertig jaar de fakkel door aan zonen Larris en Rinze.
Dakwerken Hendrickx beschikt over een team van vier gemotiveerde medewerkers.
De zaakvoerders sturen hun ploeg persoonlijk aan en gaan elke opdracht mee het dak op.
Zij vormen doorheen het volledige project uw rechtstreekse aanspreekpunt.
Bovendien volgen Larris en Rinze op de voet de laatste ontwikkelingen op vlak van materiaal en danktechnologieën.
U mag dan ook rekenen op een uitmuntende service en een kwaliteitsvol eindresultaat.
Vanuit onze thuisbasis Arendonk zijn wij actief in de volledige provincie Antwerpen.
Zo vindt u ons geregeld op daken in oa Turnhout, Geel, Mol, Retie, Ravels, Kasterlee, Dessel…..
Alle info kan via 0479 75 17 70 of e-mail naar [email protected]

Op veel circuits In Nederland zijn ook de trainingen in volle gang, per 1 juni zijn leeftijd scheidingen bij trainingen niet meer nodig. (Vooraf aanmelden bij de club voor de training geldt nog wel).
Ook met het Zijspan rijden wordt vrijgegeven, vanaf 1 juni mogen zijspanrijders (alle leeftijden) hun trainingen weer oppakken.
Tevens mogen er ook weer clubwedstrijden gehouden worden, maar dit is enkel toegestaan voor eigen leden die binnen 20 kilometer van het circuit wonen.
Op 1 juli zouden ook weer de sportkantines weer geopend mogen worden in Nederland.
(Uiteraard met in acht neming van de regel om 1,5 meter afstand van elkaar te houden).

Helaas op dit moment is er nog geen toestemming voor trainingen in Nederland door buitenlandse licentiehouders. De richtlijnen van onze overheid stellen dat internationaal verkeer beperkt moet worden. Vooral voor Duitse en Belgische rijders die lid zijn van een Nederlandse club is dit vervelend. Het is echter niet anders; trainingen vallen onder niet-essentiële reizen en mogen nog niet. Zodra hier verandering in komt, stellen wij jullie op de hoogte.

Enkele maanden terug voor de Lockdown brachten we een bezoekje aan de bijna 90 jarige Cois De Schrijver een man die heel wat betekend heeft voor vele zijspan teams, van onderdelen tot wielen maken kon je bij hem terecht.
Afgelopen woensdagmiddag kreeg ik de melding op mijn telefoon om de Cois op te bellen, s’avond kreeg ik hem aan de lijn en vertelde me dat het genoeg was geweest.
Hij achte zijn leven voltooid, de pijn waar hij al geruime tijd last van ondervond gaf een andere naam aan waardig leven.
Op bezoek kon niet door de crisis en onderhielden we de wekelijkse gesprekken via telefoon, na zijn verhuis paar weken terug zou van verleden week terug bezoek welkom zijn.
Echter ik zelf besloot nog even aan te kijken en nog niet te gaan, hierin maakte ik de verkeerde beslissing helaas maar zal hem herinneren zoals ik hem de laatste keer zag (zie foto)
Maar tijdens ons gesprek woensdagavond waren zijn gedachten nog steeds op de zijspannen gericht maar de lockdown hield tegen dat hij zijn achterkleinzoon nog aan het werk kon zien !
Zowel ik zelf en Karl Goossens hadden voorgenomen hem is naar een wedstrijd te brengen dit jaar, door covid19 werd dit verhinderd.
De laatste dagen belde hij nog vele mensen op die hem nauw aan het hart lagen, we zijn trots bij zijn elite te mogen horen.
Vandaag 29 mei was het dan zover, Cois is op 90 jarige leeftijd vredig ingeslapen zonder pijn om 2u30.
Het ga je goed vriend en waak over ons allen….

Steenhouwerij Eggers is een familiebedrijf dat bestaat sinds 1962.
Het bedrijf is gespecialiseerd in het bewerken van verschillende steensoorten, er word voornamelijk arduin, marmer, witte steen, graniet en composiet gewerkt.
Met hypermoderne 3D-apparatuur zorgen ze dat elk product op maat en volgens wens van de klant kan gerealiseerd worden, het maken van onder andere muurwaves en exacte kopieën van bestaande voorwerpen. Eén van hun onze troeven is het verouderen van steen.
Van deurlijsten tot het oneindige kan bij Eggers gerealiseerd worden,.
U kan er alle dagen terecht van 7 tot 19 u
ATELIER & TOONZAAL
Impulsstraat 22
BE – 2220 Heist-op-den-Berg
+32 (0)15 24 97 37
[email protected]

Het IMBA-bestuur heeft vandaag tijdens zijn bestuursvergadering via Skype besloten om het IMBA European Championship voor 2020 te annuleren.
Alle geannuleerde evenementen worden geannuleerd omdat er geen grote evenementen zijn toegestaan ​​tot 31 augustus 2020, laten zien dat een gewone EM niet langer mogelijk is.
We hopen dat de verenigingen tegen het einde van het jaar nog het ene of het andere nationale evenement kunnen houden.
We hopen jullie allemaal te kunnen verrassen met een prachtig IMBA European Championship in 2021 en wensen je het allerbeste.
Blijf gezond.
Namens het IMBA Bestuur

Zonet kregen we een telefoontje met de bevestiging van Martin Roels dat het VMCF seizoen ten einde is.
Na grondig overleg binnen het bestuur is door de maatregelen die gelden het niet mogelijk om veilig en ordelijke wedstrijd te organiseren.
Qua verzekering was er nog geen duidelijkheid enkele dagen geleden, die is er nu wel.
UMC zal de licentie niet overdragen naar 2021 maar wie in orde is met de licentie van 2020 zal dit jaar “geldig verzekerd” kunnen trainen.
Wie in orde is in 2020 zal voor 2021 een aangepaste licentie in kostprijs krijgen, exacte prijzen zijn er nog niet.
Over de vraag waarom de licentie niet overgezet wordt hoef je ons geen vragen te stellen, hiervoor kan je terecht bij je eigen federatie !!

Deze avond zal ook de info tekst op de website van VMCF verschijnen >>> klik HIER

De Nieuwsbrief van MCLB zorgde toch wel voor wat verwarring, bovenaan zag iedereen in de titel ook VMCF erbij staan.
Duidelijk was dat er contact zou geweest zijn tussen beide federaties, echter dat  blijkt ook zo !
Contacten die tussen VMCF en MCLB vrij goed verlopen, echter na net contact gehad te hebben met VMCF Martin Roels is gebleken dat de voorzitter Alain daarover nog gesprekken aan het voeren is met de verzekering.
Het standpunt is het zelfde want niemand gelooft nog echt dat er een evenement kan plaats vinden op de normale haalbare manier maar tot nu toe moeten we nog even afwachten hoe de komende gesprekken zullen verlopen.
We houden je van het verdere verloop op de hoogte dat er eerstdaags zou moeten komen !

MCLB, VMCF zitten duidelijk op de zelfde lijn wat betreft deze moeilijke corona tijden, ook ik persoonlijk ben van deze mening om het seizoen 2020 snel te vergeten.
Het is daad werkelijk zo dat afstand van 1.5 meter tussen toeschouwers niet gegarandeerd kunnen worden op een wedstrijd !!
Tevens het aantal toeschouwers toegelaten is ook nog steeds een vraag, om de organisaties hiermede niet te belasten (lees verantwoordelijkheid) is een terechte keuze.
Korte samenvatting hieronder, maar ook alles te lezen in de Nieuwsbrief van VJMO MCLB  klik HIER

Een analyse van de laatste berichten van de regering naar aanleiding van de gehouden veiligheidsraad van woensdag 6 mei, de onzekerheden naar de toekomst toe met betrekking tot “social distancing”, de momenteel van kracht zijnde maatregelen om de pandemie onder controle te krijgen en deze onder controle te houden blijven, de bezorgdheden van de virologen doet ons beseffen dat wij in een onzekere toekomst leven.

Een grondige risico analyse rekening houdende met piloten, toeschouwers, inrichters, dienstdoend personeel en extra te nemen maatregelen ter bescherming van uw eigen gezondheid en de gezondheid van anderen besluit ons de concluderen dat men in dit tijdperk geen zekerheid heeft of naar de laatste maanden van het seizoen toe een organisatie werkelijk zal kunnen door gaan wegens de mogelijkheid van een mogelijks nieuwe opflakkering van het virus.

Dit alles heeft ons er toe geleid om te beslissen dat de geplande inrichtingen van motorcross wedstrijden voor het seizoen 2020 af te gelasten.
Wat de piloten betreft, worden de vergunningen van 2020 overgedragen naar 2021.

Eddy Inghelbrecht is gespecialiseerd in de totaal renovatie van badkamers. Daarnaast voert hij ook andere werkzaamheden uit, zoals:
• Alle herstellingen van sanitair en centrale verwarming
• Plaatsen van centrale verwarmingsketels op gas en mazout
• Plaatsen van vloer en wandtegels, zowel voor nieuwbouw als voor renovatiewerken
• Aanleg van opritten en terrassen
• Aanleggen en herstellen van afvoerleidingen binnen en buiten
• enz…
Voor zijn website klik op de afbeelding of HIERZO

Wij vroegen aan Eddy waar zijn interesse in de zijspancross vandaan komt.

Ik ga reeds vanaf mijn 12 jaar na de cross.
Samen met mijn broer en schoonbroer waren wij supporters van het zijspanteam de sparrencrossers uit Wijnendale met als piloot Vancouillie André.

Later ging ik ook zelf af en toe crossen met de solomotor totdat ik in 2017 besloot dat het genoeg was geweest. De motor en alle spullen werden verkocht en bezocht ik alleen nog enkele wedstrijden als supporter van een crossende vriend.

In 2018 bood een vriend mij aan om de VLM mekaniekerscross in Ravels te rijden met zijn zijspan en zijn co-piloot.
Na een paar keer trainen viel dit zo goed mee dat ik het aanbod aanvaarde en deze cross met heel veel plezier uitreed. Nu had ik echter de zijspanmicrobe vol te pakken en kocht ik zelf een zijspan om in 2019 met een dag vergunning bij de MCLB enkele wedstrijden te rijden met bakkenist Rino Bolle.
De eerste wedstrijd werd vanzelfsprekend Oostrozebeke.
Geplaagd door zenuwen flopte de eerste start met een geblokkeerde motor en eindigde de dag in mineur met een gebroken kuitbeen.
Na 4 weken herstel nog enkele wedstrijden voor het plezier gereden.
Na de opstapdag van Davy Maris besloot ik om dit jaar binnen de MCLB federatie aan de start te verschijnen met co-piloot Dylan Dubus.
Het doel is gewoon genieten ons goed amuseren (sorry jonge gasten als ik eens in de weg rij).
Door Covid-19 blijft het echter een groot vraagteken of het starthekken dit jaar nog gaat vallen.
Indien dit niet het geval is en als Dylan het nog ziet zitten zullen we ons dan maar komende winter klaarmaken op in 2021 aan de start te komen.

Naast het de zaak Sidecar Service Berlaar was Davy Maris ook best bekend als zijspan piloot, vooral te zien destijds in VLM maar later ook in het WK en afsluitend vooral bij FFM in Frankrijk.
Een samenvatting van een interview met hem waar hij verteld over zijn tijden als rijder
Foto’s van enkele jaren terug vind je HIER

In oktober 2002 stapte ik bij de VLM in Lummen voor het eerst op een zijspan en dit met Steve Van Tongerlo in het bakje. Deze wedstrijd verliep, ondanks problemen met het zijspan, beter dan verwacht. Gedurende de week werd er op zoek gegaan naar een ander zijspan om ook in Overpelt te kunnen starten. Hier werd met het betere zijspan de holeshot genomen maar dienden we rijdend op de 1ste plaats, de wedstrijd in de laatste ronde te verlaten door kettingbreuk.
Aangezien ik toen echter reeds een nieuwe solo motor had gekocht begon ik in 2003 binnen de VLM federatie bij de nieuwelingen A. Al vroeg in het seizoen kreeg ik de vraag van Jean Pierre Loos of ik met hem een paar wedstrijden wou rijden bij de zijspannen aangezien zijn piloot enkele weken buiten strijd was met een polsbreuk. Na een paar pechvolle wedstrijden kon ik bij mijn 4de wedstrijd in Wommelgem de eerste reeks winnen met een oud VMC-Honda zijspan. Na deze wedstrijd werd er dan ook beslist om de solo motor te verkopen en een nieuw VMC zijspan aan te schaffen.
In de jaren 2004 tot 2008 werden dan ook bij VLM verschillende podium plaatsen behaald en dit met diverse bakkenisten. Het langste reed ik toen met Raf Melis en werden we net geen kampioen bij de B’s. Nadien bij de A’s stapte ik over naar de Zabel krachtbron.
Voor het seizoen 2008 werd er beslist om te starten samen met mijn “maat” Jan Bielen. We wisten wat we aan mekaar hadden, vooral naast het zijspan. Op het zijspan verliep het echter niet zoals verwacht door verschillende blessures. 2009 met Steve Van Tongerlo verliep eigenlijk identiek aan dat van 2008 met als enige verschil dat er enkele keren werd deelgenomen aan de wedstrijden in Frankrijk. Na 10 jaar VLM verliep dit eigenlijk vrij goed waarna besloten werd om in 2010 het Franse kampioenschap te rijden met daarnaast ook enkele GP wedstrijden met Robbie Bax als bakkenist. Na de vele voorbereidingen en trainingen gedurende de winter was Oldebroek de eerste WK wedstrijd. Tijdens de kwalificatie wedstrijd, rijdend op een 8ste plaats, ging het voor ons rijdende team over de kop waarbij we hen niet konden ontwijken en meteen was alle kans op kwalificatie weg.
Robbie had echter meer ervaring en wou alle WK wedstrijden rijden. Niet veel later stapte hij opnieuw in het bakje bij Morch en mocht ik wederom op zoek achter een andere bakkenist. In Letland lukte het eindelijk om mijn 1ste WK punten te behalen samen met Ilvars Skultans.
Ook 2011 werd een jaar met verschillende co-piloten. Aan het begin van het seizoen kon ik met de gemotiveerde Mathieu Calieu aan de start te verschijnen. Door privé problemen van Mathieu werd de pijnlijke beslissing genomen om de samenwerking stop te zetten en het seizoen af te werken met Dagwin Sabbe. Met Dagwin heb ik enkele GP’s in de punten kunnen finishen tot Daniel Willemsen met hem aan de haal ging en ik terug zonder bakkenist zat. Wederom kon de zoektocht naar een nieuwe vervanger beginnen.
In 2012 ben ik van start gegaan met de beloftevolle Eduard Soenens. Samen hadden we enkele mooie crossen maar door de druk die ik mezelf oplegde om elke WK wedstrijd te kwalificeren liep het flink fout. Tijdens de wedstrijd in Genk gingen we er hard af waardoor ik mijn milt scheurde. Door deze blessure was meteen ook het seizoen afgelopen.
Voor 2013 wilde Dagwin Sabbe iets goedmaken en zijn we samen opnieuw van start gegaan. Gedurende de winter werd en veel getraind, dit zowel fysiek als op de motor. Hierdoor kwam ik dat jaar veel fitter aan de start. Met uitzondering van de eerste GP in het Zwitserse Frauenfeld, waar door het slechte weer enkel op paasmaandag kon gereden worden, lukte het ons tijdens de daarop volgende wedstrijden om bijna elke keer rechtstreeks te kwalificeren. Dit resulteerde jammer genoeg op zondag, door diverse problemen, niet in de verhoopte resultaten.
De GP in Estland verliep voor ons rampzalig met harde crashes op zowel zaterdag als zondag en een zware hersenschudding voor Dagwin als gevolg. Gelukkig werd er in Robbie Bax een waardig vervanger gevonden voor de wedstrijden in Kegums en Roggenburg. In Kegums lukte het niet om ons te kwalificeren, dit door problemen aan het zijspan als gevolg van de zware crashes een week eerder. In Roggenburg zaten we er wel bij na een stevig duel met een links span zodat we in de laatste ronde toch de 12e plek behaalden. Op zondag eindigden we beide reeksen echter buiten de punten.
In 2014 zette ik een stapje terug toen ik besloot om te stoppen met het rijden van GP wedstrijden. De reden hiervoor was dat dit niet meer te combineren viel met de drukke werkzaamheden van de zaak. Nadat ik de laatste WK wedstrijd van 2013 in het Belgische Nismes afgewerkt had met Luc Rostingt werd er beslist om samen te blijven rijden in 2014. Gedurende dit seizoen werden er verschillende goede en mooie wedstrijden buiten de GP’s afgewerkt. Aan het einde van het jaar was Luc klaar om te overstap te maken naar het wereldkampioenschap en kon er wederom een nieuwe bakkenist gezocht worden.
Deze werd voor 2015 gevonden in naam van de oude rot Bernard Jayet. Dit waren heel aangename en fijne mensen waarbij het plezier op de cross primeerde. Bernard was toen al 51 en wou onnodige risico’s vermijden. Hij was wel fit en met onze vele ervaring konden we dat jaar toch een paar keer flitsen met mooie uitslagen.
Voor 2016 had ik geen bakkenist tot de jonge Aivar Van De Wiel zonder rijder kwam te zitten. Er werd afgesproken om in Londinières eens te gaan trainen tijdens het zijspan trainingsweekend aldaar. Hier besliste ik als oude rot beslist dit jonge talent gedurende de komende 2 seizoenen op te leren en dit in samenspraak met zijn vader Henri. Er werd voornamelijk gestreden in het Franse FFM kampioenschap en de IMBA wedstrijden. Door de mooie progressie van Aivar werd een mooie 7de plaats behaald in het IMBA kampioenschap. Tijdens de laatste IMBA wedstrijd in het zware zand van Meijel misten we nipt het podium en moest ik in de laatste reeks zo diep gaan dat de benen bijna van mijn lijf vielen.
Voor 2018 vroeg Alexandre Tourbier, nadat hij geen rijder vond, of ik geen plaats had voor hem om meer ervaring op te doen. Gedurende het jaar reden we zowel enkele NK als Franse FFM wedstrijden. Ook kon ik Alexandre helpen aan enkele starts in de GP’s als invallend bakkenist.
Het beste uit mijn palmares:
– Net geen VLM kampioen geweest , maar toch vele mooie wedstrijden gereden.
– BK proef in Nismes gewonnen.
– Punten gehaald binnen het wereldkampioenschap zijspancross (Ik had nooit durven dromen WK wedstrijden te rijden laat staan om WK punten te behalen)
– Een twaalfde plaats met Elvijs Mucenieks in de GP van Rusland 2011.
Graag wil ik mijn monteur Peter Vandenbroek en chauffeur Ivo Gijsels bedanken , zij hebben me de mogelijkheid gegeven dit alles waar te maken.
Verder een welgemeende dank aan al mijn bakkenisten. Stuk voor stuk zijn het allemaal vrienden gebleven, ook al was het soms even bekoeld door de resultaten of andere situaties.
Ooit nog organiseer ik een reünie op het moment dat ik er helemaal mee stop. Het is een hele lijst, maar mijn slechtste gewoonte is: alle co-piloten waarmee ik meer dan 2 wedstrijden reed in de VLM hebben wel een keer het ziekenhuis mogen bezoeken.
(tekst Davy Maris/Dries Dewitte)