Naast het de zaak Sidecar Service Berlaar was Davy Maris ook best bekend als zijspan piloot, vooral te zien destijds in VLM maar later ook in het WK en afsluitend vooral bij FFM in Frankrijk.
Een samenvatting van een interview met hem waar hij verteld over zijn tijden als rijder
Foto’s van enkele jaren terug vind je HIER
In oktober 2002 stapte ik bij de VLM in Lummen voor het eerst op een zijspan en dit met Steve Van Tongerlo in het bakje. Deze wedstrijd verliep, ondanks problemen met het zijspan, beter dan verwacht. Gedurende de week werd er op zoek gegaan naar een ander zijspan om ook in Overpelt te kunnen starten. Hier werd met het betere zijspan de holeshot genomen maar dienden we rijdend op de 1ste plaats, de wedstrijd in de laatste ronde te verlaten door kettingbreuk.
Aangezien ik toen echter reeds een nieuwe solo motor had gekocht begon ik in 2003 binnen de VLM federatie bij de nieuwelingen A. Al vroeg in het seizoen kreeg ik de vraag van Jean Pierre Loos of ik met hem een paar wedstrijden wou rijden bij de zijspannen aangezien zijn piloot enkele weken buiten strijd was met een polsbreuk. Na een paar pechvolle wedstrijden kon ik bij mijn 4de wedstrijd in Wommelgem de eerste reeks winnen met een oud VMC-Honda zijspan. Na deze wedstrijd werd er dan ook beslist om de solo motor te verkopen en een nieuw VMC zijspan aan te schaffen.
In de jaren 2004 tot 2008 werden dan ook bij VLM verschillende podium plaatsen behaald en dit met diverse bakkenisten. Het langste reed ik toen met Raf Melis en werden we net geen kampioen bij de B’s. Nadien bij de A’s stapte ik over naar de Zabel krachtbron.
Voor het seizoen 2008 werd er beslist om te starten samen met mijn “maat” Jan Bielen. We wisten wat we aan mekaar hadden, vooral naast het zijspan. Op het zijspan verliep het echter niet zoals verwacht door verschillende blessures. 2009 met Steve Van Tongerlo verliep eigenlijk identiek aan dat van 2008 met als enige verschil dat er enkele keren werd deelgenomen aan de wedstrijden in Frankrijk. Na 10 jaar VLM verliep dit eigenlijk vrij goed waarna besloten werd om in 2010 het Franse kampioenschap te rijden met daarnaast ook enkele GP wedstrijden met Robbie Bax als bakkenist. Na de vele voorbereidingen en trainingen gedurende de winter was Oldebroek de eerste WK wedstrijd. Tijdens de kwalificatie wedstrijd, rijdend op een 8ste plaats, ging het voor ons rijdende team over de kop waarbij we hen niet konden ontwijken en meteen was alle kans op kwalificatie weg.
Robbie had echter meer ervaring en wou alle WK wedstrijden rijden. Niet veel later stapte hij opnieuw in het bakje bij Morch en mocht ik wederom op zoek achter een andere bakkenist. In Letland lukte het eindelijk om mijn 1ste WK punten te behalen samen met Ilvars Skultans.
Ook 2011 werd een jaar met verschillende co-piloten. Aan het begin van het seizoen kon ik met de gemotiveerde Mathieu Calieu aan de start te verschijnen. Door privé problemen van Mathieu werd de pijnlijke beslissing genomen om de samenwerking stop te zetten en het seizoen af te werken met Dagwin Sabbe. Met Dagwin heb ik enkele GP’s in de punten kunnen finishen tot Daniel Willemsen met hem aan de haal ging en ik terug zonder bakkenist zat. Wederom kon de zoektocht naar een nieuwe vervanger beginnen.
In 2012 ben ik van start gegaan met de beloftevolle Eduard Soenens. Samen hadden we enkele mooie crossen maar door de druk die ik mezelf oplegde om elke WK wedstrijd te kwalificeren liep het flink fout. Tijdens de wedstrijd in Genk gingen we er hard af waardoor ik mijn milt scheurde. Door deze blessure was meteen ook het seizoen afgelopen.
Voor 2013 wilde Dagwin Sabbe iets goedmaken en zijn we samen opnieuw van start gegaan. Gedurende de winter werd en veel getraind, dit zowel fysiek als op de motor. Hierdoor kwam ik dat jaar veel fitter aan de start. Met uitzondering van de eerste GP in het Zwitserse Frauenfeld, waar door het slechte weer enkel op paasmaandag kon gereden worden, lukte het ons tijdens de daarop volgende wedstrijden om bijna elke keer rechtstreeks te kwalificeren. Dit resulteerde jammer genoeg op zondag, door diverse problemen, niet in de verhoopte resultaten.
De GP in Estland verliep voor ons rampzalig met harde crashes op zowel zaterdag als zondag en een zware hersenschudding voor Dagwin als gevolg. Gelukkig werd er in Robbie Bax een waardig vervanger gevonden voor de wedstrijden in Kegums en Roggenburg. In Kegums lukte het niet om ons te kwalificeren, dit door problemen aan het zijspan als gevolg van de zware crashes een week eerder. In Roggenburg zaten we er wel bij na een stevig duel met een links span zodat we in de laatste ronde toch de 12e plek behaalden. Op zondag eindigden we beide reeksen echter buiten de punten.
In 2014 zette ik een stapje terug toen ik besloot om te stoppen met het rijden van GP wedstrijden. De reden hiervoor was dat dit niet meer te combineren viel met de drukke werkzaamheden van de zaak. Nadat ik de laatste WK wedstrijd van 2013 in het Belgische Nismes afgewerkt had met Luc Rostingt werd er beslist om samen te blijven rijden in 2014. Gedurende dit seizoen werden er verschillende goede en mooie wedstrijden buiten de GP’s afgewerkt. Aan het einde van het jaar was Luc klaar om te overstap te maken naar het wereldkampioenschap en kon er wederom een nieuwe bakkenist gezocht worden.
Deze werd voor 2015 gevonden in naam van de oude rot Bernard Jayet. Dit waren heel aangename en fijne mensen waarbij het plezier op de cross primeerde. Bernard was toen al 51 en wou onnodige risico’s vermijden. Hij was wel fit en met onze vele ervaring konden we dat jaar toch een paar keer flitsen met mooie uitslagen.
Voor 2016 had ik geen bakkenist tot de jonge Aivar Van De Wiel zonder rijder kwam te zitten. Er werd afgesproken om in Londinières eens te gaan trainen tijdens het zijspan trainingsweekend aldaar. Hier besliste ik als oude rot beslist dit jonge talent gedurende de komende 2 seizoenen op te leren en dit in samenspraak met zijn vader Henri. Er werd voornamelijk gestreden in het Franse FFM kampioenschap en de IMBA wedstrijden. Door de mooie progressie van Aivar werd een mooie 7de plaats behaald in het IMBA kampioenschap. Tijdens de laatste IMBA wedstrijd in het zware zand van Meijel misten we nipt het podium en moest ik in de laatste reeks zo diep gaan dat de benen bijna van mijn lijf vielen.
Voor 2018 vroeg Alexandre Tourbier, nadat hij geen rijder vond, of ik geen plaats had voor hem om meer ervaring op te doen. Gedurende het jaar reden we zowel enkele NK als Franse FFM wedstrijden. Ook kon ik Alexandre helpen aan enkele starts in de GP’s als invallend bakkenist.
Het beste uit mijn palmares:
– Net geen VLM kampioen geweest , maar toch vele mooie wedstrijden gereden.
– BK proef in Nismes gewonnen.
– Punten gehaald binnen het wereldkampioenschap zijspancross (Ik had nooit durven dromen WK wedstrijden te rijden laat staan om WK punten te behalen)
– Een twaalfde plaats met Elvijs Mucenieks in de GP van Rusland 2011.
Graag wil ik mijn monteur Peter Vandenbroek en chauffeur Ivo Gijsels bedanken , zij hebben me de mogelijkheid gegeven dit alles waar te maken.
Verder een welgemeende dank aan al mijn bakkenisten. Stuk voor stuk zijn het allemaal vrienden gebleven, ook al was het soms even bekoeld door de resultaten of andere situaties.
Ooit nog organiseer ik een reünie op het moment dat ik er helemaal mee stop. Het is een hele lijst, maar mijn slechtste gewoonte is: alle co-piloten waarmee ik meer dan 2 wedstrijden reed in de VLM hebben wel een keer het ziekenhuis mogen bezoeken.
(tekst Davy Maris/Dries Dewitte)