We verzamelen dit weekend in Cusses Gorse nabij Salisbury alwaar we al de elfde Grand Prix van het jaar voorgeschoteld krijgen. Het was alweer 13 volle jaren dat er op Britse bodem een wedstrijd was om de punten in het wereldkampioenschap sidecars! En ja hoor, we spreken van een typisch Brits weertje hier, een fris briesje amper 18 graden en enkele verdwaalde druppels maken het voor zowel teams als fans niet altijd even gemakkelijk.
Foto’s door Luc Driesen klikt u HIER
Foto’s door Dries Dewitte bekijkt u HIERZO
Verslagjes en uitslagen vind je hieronder
Maar we gaan niet klagen en hopen op vooral mooie wedstrijden komend weekend. Intussen is de meeste nattigheid wel al een deel weg en gaan de snelheden ook de hoogte in gezien de rondetijden die de teams nu realiseren. Dus hopen op enige zon en de wind die blijft om een normaal verloop te hebben. Toch doen ze er bij de Waterlooville Motorcycle Club alles aan om dit tot een geslaagd evenement te maken. De geruchtenmolen zegt dat dit één van hun allerlaatste organisaties zal zijn wegens nodige klachten en perikelen.
De tijd zal het moeten uitwijzen, maar blijkbaar ook hier worden de mensen minder verdraagzaam als het over motorsport gaat.
Kwalificatieheat Group A
Hermans-van den Bogaart zijn het duo die de vijftien combinaties op sleeptouw nemen en zo als eerste over start en finish komen aan het eind van de eerste volledige ronde. Op korte afstand gevolgd door Vanluchene-Musset, Keuben-Rietman, Heinzer-Betschart, Sanders-Rostingt en de rest van het veld. In de ronde vier kunnen Heinzer-Betschart over Keuben-Rietman en staan deze positie ook niet meer af tot aan de geblokte vlag. Eigenlijk lagen de posities al vast vanaf het begin van de wedstrijd want buiten de positiewissel bij Heinzer en Keuben was er enkel nog Chanteloup-Chopin die over Wisselink-Vincent gingen voor positie negen en tien. Hermans-van den Bogaart wisten in de laatste ronden nog een gat te slaan van een tiental seconden op Vanluchene-Musset in wat niet als de meest spannende kwalificatiereeks van het jaar zal worden. Derde worden Heinzer-Betschart voor Keuben-Rietman en Sanders-Rostingt
die de top vijf volmaken. Terwijl Keuben-Snell in de voorlaatste ronde nog uitvallen. De Franse broers Prunier worden zesde, zevende worden Brown-Chamberlain voor Hodges-Wilkinson en Chanteloup-Chopin. Tiende plek was er voor Wisselink-Vincent
Kwalificatieheat Group B
Het waren Prümmer-Lebreton, Foden-Humphrey en Bax-Cermak die als eersten de eerste meters voor hun rekening namen. Zo saai als de eerste heat was, zou deze het alvast niet worden. Voor elke meter en elke positie was het de gehele kwalificatie knokken. Bij het overschrijden van de finish na een volle ronde was het Bax-Cermak voor Wilkinson-Millard die pas als zesde de eerste bocht namen. Maar nu dus al op positie twee doorkwamen voor Foden-Humphrey, Lielbardis-Lielbardis en Brown-Cooper die de vijfde plek innamen. Snelstarters Prummer-Lebreton vielen terug naar de zesde plek en vonden niet gelijk hun draai leek het wel. Minder verging het voor Gordejev-van de Wiel want ze reden al na één ronde uit en het leek erop dat Gert met een blessure had af te rekenen. Bax-Cermak legden er een verschroeiend tempo op en namen zo een mooie marge op de rest. Maar na hen ontstonden er voor de andere plekken mooie gevochten. De Lielbardis twins hadden het op de natuurlijke track erg naar hun zin en reden in geen tijd het gat dicht met thuisrijders Wilkinson-Millard die er ook gelijk aan waren voor de moeite. Maar ook Brown-Cooper hadden het naar hun zin en wisten op hun beurt Foden-Humphrey een plekje terug te wijzen. Nog enkele rondes later lukten Prummer-Lebreton en zelfs Weijers-van der Putten ook in die opzet. De reeks werd dus gewonnen door Bax-Cermak met een ruime marge van zestien seconden op de Letten Lielbardis voor Wilkinson-Millard die alweer in de top drie eindigen in een kwalificatiereeks. Knap vierde werden Brown-Cooper voor Prümmer-Lebreton en Weijers-van der Putten die heel mooi als zesde de reeks afsloten. Foden-Humphrey werden zeven voor de heroptredende van Werven-de Veene. Foyle-Phelps negende
en tiende was er voor de Weinmannen.
Tekst Geert Gelaude