Hierin gaan we rijders, bakkenisten, monteurs, en tal van andere mensen binnen een team 13 vragen voorleggen. De één al meer voor de hand liggend dan de andere. We bijten de spits af met Brett Wilkinson op het eerste zicht een heel stille gesloten persoon. Maar is dit ook zo? Lees en ontdek het in De 13!
In aanloop naar de Grand Prix van Lommel had ik een gesprek met Brett Wilkinson waarbij ik hem vroeg of hij wou meewerken aan een 13 tal vragen die ik hem wilde stellen.
Wie Brett beetje kent weet dat hij maar wat graag wilde meewerken en klaar was voor de prangende vragen die op mijn lippen branden.
Hallo Brett hoe ben jij met de zijspancross in contact gekomen?
“Sidecarcross is altijd een deel van mijn leven geweest al vanaf de dag dat ik geboren ben.
Mijn vader reed in het Engelse kampioenschap en later ook nog enkele Grand Prix wedstrijden zoals Langrish, Betekom en enkele andere die me nu niet gelijk te binnen schieten. Totdat hij zwaar gewond raakte en moest stoppen voor een tijdje! Mijn oom was ook een Brits kampioenschap rijder en Grand Prix-coureur. Samen met mijn opa, die toen hij jong was een topwegracer was en zelfs een aantal jaren het Duitse TT-ronde record op zijn naam heeft gehad. Motorsport als zodanig is altijd in onze familie aanwezig geweest!”
Na de Brexit, moet het voor de Engelse teams een pak duurder zijn om deel te nemen aan tal van races buiten de UK? Hoe pakken jullie dit als team aan?
Zeker geen makkelijke opgave nu, en dit geeft ook invloed gehad op ons team. Je moet een carnet aankopen en daarin moet je alles van waarde vermelden wat betreft de motor (blokken, motor zelf, veringen, …) dit is iets wat sinds de Brexit nodig is om te zien of je geen handel voert van en naar Europa. Dit word streng gecontroleerd voor je de trein opgaat. Maar ook de extra kosten van brandstof naar de trein vanuit Portsmouth. Tevens zijn de treinkosten ook enorm gestegen nu een reis met de trein van Engeland naar Frankrijk is al snel tussen 400-500 euro per weekend.”
Hoe zien je dagen eruit in een gewone week?
“Mijn weekdagen zijn vrijwel gelijklopend. Wakker worden snel ontbijt, en dan naar bedrijf van mijn familie alwaar we auto’s en vrachtwagens testen op veiligheid en emissies, enz. Vergelijkbaar als een auto en vrachtwagen keuringsdienst en voor de Nederlandse lezers een APK centra. Als ik daar klaar mee ben werk ik aan de motor dit kan wel eens uitlopen tot 20-21 uur. Daarna ga ik een uurtje naar de sportschool naar huis en terug slapen!”
Welke voorbereiding doe je voor een belangrijke wedstrijd?
“Om ons voor te bereiden op een grote race, maken we natuurlijk de motor klaar en inspecteren we alles nog eens extra. Dan train ik vooral in het begin van de week en ontspan ik iets meer dichter naar de race toe. Ook drink ik meer dit vanaf woensdag tot de race zelf. Verder probeer ik ook wat meer te slapen opdat we de lange reis goed verteren, en fit zijn!”
Het lijstje met blessures is niet min. Hoe motiveer je jezelf keer op keer om terug te komen?
“Ja, de blessurelijst van mij is behoorlijk groot! Maar ik zie ze gewoon als hindernissen om je uiteindelijke doel te bereiken! Als je in deze sport stapt moet je gewoon accepteren dat het mis kan gaan en daar zijn consequenties aan verbonden! Sommige blessures waren inderdaad erg slecht, maar ik lik mijn wonden en probeer weer sterker te worden.
Om nadien weer volop te genieten van deze prachtige sport!”
We zijn voor deze GP terug in Lommel alwaar je in 2019 je rug brak, geeft dit extra druk of denk je er niet aan?
Hier zwijgt Brett even en lijkt in gedachten terug te gaan naar deze rampzalige middag (en) voor hij ons antwoord geeft.
“Yeahhh zeker heftig om terug te zijn in Lommel na mijn laatste ervaringen hier. Het is een vreemd gevoel eigenlijk. Ik was klaar voor de kwalificatierace en we waren ook goed bezig maar toen de fatale val. Ik werd per direct afgevoerd naar het ZOL-ziekenhuis in Genk. Alwaar ik de nodige zorgen heb gehad, dit was voor een paar weken mijn verblijfsplaats.
Wanneer ik goed genoeg en sterker was mocht ik naar huis! Ook in 2018 belande ik hier op deze track in het ziekenhuis, alwaar we boven op een stilgevallen team sprongen. Laten we hopen dat we die slechtte ervaringen kunnen wegspoelen met twee mooie resultaten, en zondag tevreden huiswaarts kunnen rijden met het gehele team!”
Jullie rijden net als vele Engelse teams met een linkse zijspan is dit een nadeel om een goede passagier te vinden?
“Ja, rijden met een linkerzijspan heeft zijn keerzijde, er is momenteel een passagierstekort en het lijkt niet veel beter te worden! Maar hopelijk keert het nu snel! Ik heb het geluk dat ik met Joe Millard een toppassagier heb, dus dat komt goed uit. Toch zijn er ook voordelen om links te rijden, je kan iets makkelijker andere lijnen kiezen tijdens de wedstrijden.”
Voor aanvang van het seizoen zijn er tal van veranderingen doorgevoerd in het team, andere bakkenist, je ruilde de vertrouwde 2 takt in voor de krachtige AMS 4 takt machine. Merk je dat dit een goede keuze was?
“Ja in de winter hebben we inderdaad grote veranderingen doorgevoerd! Ik vind het heerlijk om met de grote AMS 700 in een WSP-chassis te rijden, maar het is ook best anders. Ik heb hiervoor 9 jaar met de tweetaktmotoren gereden. Ik moet er nog steeds een beetje wennen aan al die power! En ja natuurlijk heeft Joe Millard zeker geholpen met het vertrouwen op de motor waardoor de snelheid ook omhoog gaat. Ons hoor je niet klagen we zijn vol adrenaline en vastberaden nog mooie races te laten zien.”
Jullie team is erg graag gezien in de paddock en kan op een grote schare fans rekenen. Hoe verklaar je dit?
“Het is leuk om naar races te komen en als je door de luifel naar buiten kijkt, staan er altijd heel wat mensen bij de tent naar binnen te kijken en met ons te praten! Het is leuk om direct contact met de fans te hebben, dus ik denk dat ze het ook erg leuk vinden. We hebben onder de luifel ons eigen plekje en toch blijven we heel erg toegankelijk naar de mensen die een kijkje komen nemen. Ik geniet er gewoon van om bij de races te zijn, de fans die ons elke keer weer steunen en ons naar betere resultaten pushen!”
Meer en meer teams trekken in de wintermaanden steevast naar het zonnige Spanje om zich in ideale omstandigheden voor te bereiden. Was er al een goede band met Joe, of is deze gegroeid tijdens deze stage?
“Ja, daar lijkt het wel op! In Spanje hebben ze immers het weer mee en kan je al vrij vroeg aan de broodnodige trainingen en testwerk beginnen. Je merkt echt wel dat je beter voorbereid aan de start komt na die stages. Het is vreemd dat Joe en ik altijd hebben gepraat en met elkaar overweg konden! We hebben altijd gezegd dat we op een dag samen zouden rijden als de tijd rijp is. En die tijd is nu aangebroken en voelt ook erg goed. Het is erg leuk, zelfs op weg naar de races of op weg naar huis! Altijd lachen, Joe past erg goed in het team en ook
dat draagt bij tot mooie resultaten.”
In de voorlopige tussenstand staan jullie in eigen land aan de leiding en ook in het WK bezetten jullie een heel mooie vijfde plaats. Voor jou het bewijs dat de doorgevoerde veranderingen de juiste keuze was?
“Op dit moment staan we goed in zowel het Brits kampioenschap als in het wereldkampioenschap! Ik denk dat vele factoren hieraan bijdragen met Joe, het team om ons heen, de motoren en het chassis! We hebben goede stages gehad waaruit we veel info hebben verzameld. Ik denk niet dat veel mensen dachten dat Joe en ik samen zo een hecht team zouden zijn. Maar hier zijn we en het is goed om te strijden voor mooie
uitslagen met de nodige punten!”
De wereldwijde pandemie heeft ook onze sport hard getroffen. Toch lijkt het erop dat WSC er alles aan doet om onze sport weer op de rails te krijgen. Hoe zie jij onze sport evolueren in de toekomst?
“Persoonlijk vind ik dat de WSC het geweldig doet, de belangstelling wordt steeds groter en hopelijk zal het volgende ook groeien! Het is goed als ik aan het werk ben in de week dat mensen binnenkomen en zeggen dat ik je gisteren op tv zag racen of werd geïnterviewd! Het is wat mensen willen, vooral sponsors! Dat hun logo op nationale of internationale televisie te zien is, dit doet deugd als je dat hoort. Dus de ingeslagen weg is voor mij de goede!”
En als laatste vraag, alles wat jullie doen is te danken aan zeer gemotiveerde sponsoren. Toch denk ik dat je er zelf nog iets wil aan toevoegen dus ga je gang?
“Klopt helemaal! We zouden dit interview niet hebben zonder de sponsors, Joe en het team achter mij. Ik wil iedereen die het team op welke manier dan ook sponsort en steunt enorm bedanken! Zelfs sommige van de mensen die niet bekend willen worden, waardeer ik met alles wat ik in me heb. Het voelt zo goed wat mensen allemaal voor ons doen en hopelijk kunnen we iets terug doen. En waarom niet met een mooie titel, dit zou een geweldig gevoel zijn. Tevens wil ik jouw ook bedanken opdat je uit de vele teams ons koos voor het eerste interview in een reeks van meer. Dit is erg goed en brengt onze sport nog meer onder de aandacht. Nu maar hopen dat andere media jouw voorbeeld overnemen
en er zo nog interviews volgen met ons en andere teams.”
